Korony drzew

Szare korony drzew szeleszczą cicho

Siedzę na końcu twardej ławki

Nucę

Nucę smutno, zawodząc

Nucę marsz żałobny

Widzę jak

Biały, półokrągły listek opada na ziemię

Tańczy w powietrzu, wiruje

Biały? Czy zielony?

Podrywam się z ławki

Czuję

Czuję wolność, szczęście…?

Czy czuję szczęście?

Listek dotyka mojej dłoni, zamykam ją

Ale jego już nie ma

Dopiero teraz dostrzegam mrok otoczenia

Jestem

           Sama

            Wróć abym mogła się na tobie skupić

Nie dostrzegam innych

Tych ukrytych w szarych koronach drzew

Zielonych

On był czarny.